Πριν από είκοσι αιώνες σε ένα παγωμένο και φτωχό χωριό, σ’ένα στάβλο στρωμένο με άχυρα, μια μάνα κοιλοπονούσε.
Κάποια στιγμή ακούστηκε το κλάμα του νεογέννητου. Ένα πολύ γλυκό κλάμα! Και το μωρό τόσο ήρεμο.
Ένα φωτεινό αστέρι πάνω του το φώτιζε και του μιλούσε, κρυφά λόγια μελλοντικά. Το αστέρι φώτιζε το ήρεμο προσωπάκι, το χάιδευε και του έλεγε…. Αυτό χαμογελούσε, γουργούριζε λες και κουβέντιαζε, άπλωνε τα χεράκια του σαν για να αγγίξει κάτι. Αυτό κράτησε κάποια λεπτά. Αστέρι και μωρό τα λέγανε κρυφά. Σε λίγα λεπτά είπαν όλα όσα θα γινότανε. Το μωρό δέχτηκε την μοίρα του από τα πρώτα λεπτά της ζωής του.
Δεν άκουσε και δεν κατάλαβε κανείς. Οι λίγοι που ήτανε κοντά τους δεν ξέρανε τίποτε.
Τους αρκούσε ότι έβλεπαν!. Ένα μικρό πλασματάκι να ζεσταίνετε από τα χνώτα των ζώων, κι’ αυτό να ψάχνει το στήθος της μητέρας του δίπλα. Το πρώτο λιτό του γεύμα. Η μάνα το χάιδευε όχι μόνο με τα χέρια αλλά και με τα μάτια της. Το κοιτούσε πόσο μικρό ήτανε και γλύκαινε η καρδιά της.
Η νύχτα γύρω, ο ουρανός, η φύση, ακόμα και η παγωνιά σώπασαν, για να θαυμάσουν αυτό που συνέβη εκεί, στη μέση του πουθενά! Το θαύμα, το αιώνιο θαύμα της ζωής!. Της ζωής, με όλες της τις στιγμές! Ήταν η μέρα που μπροστά σε αυτό το μικρό θαυμαστό πλασματάκι και ο χάρος έσκυψε και προσκύνησε νικημένος.
Κατάλαβε ο άρχοντας του κάτω κόσμου ότι έφτασε η ώρα της ήττας. Έπρεπε να γίνει και έγινε! Ο άνθρωπος πλέον θα εύρισκε την ελευθερία της ψυχής του!. Δεν θα ξαναφοβηθεί τον θάνατο!.
Η παγωνιά είχε αγκαλιάσει τα πάντα!. Ήτανε όμως η πρώτη νύχτα που η σιγαλιά γιόρταζε τα πρώτα…
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΓΕΝΑ ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΧΡOΝΟΥ»
–…. Οι πόλεις λάμπουν από τα λαμπιόνια στα δένδρα, στα μπαλκόνια! Τα καταστήματα στολισμένα ανάλογα. Οι άνθρωποι παντού γελαστοί, χαρούμενοι χαζεύουν τις βιτρίνες, αποφασίζουν τι τους αρέσει να αγοράσουν.
Τα παιδιά δείχνουν με τα δαχτυλάκια τους, στους γονείς τους τι θέλουν, λέγοντας « αυτό μαμά, κοίτα κι’ αυτό μπαμπά, όμορφο δεν είναι;». Αυτοί συμφωνούν, μπαίνουν στο κατάστημα και αγοράζουν. Παιχνίδια, ρούχα, παπούτσια για τα λατρευτά τους παιδιά.
Λίγο πιο πέρα, ζαχαροπλαστεία με χίλιες λιχουδιές. Τα πιο περιζήτητα όμως τέτοιες μέρες είναι τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες, οι μπακλαβάδες. Ε, ας πάρουμε και κάτι άλλο μέρες που είναι. Να πάμε και δώρο κάτι στην θεία ή στον θείο που γιορτάζουνε!! Α, εδώ σ’αυτή την βιτρίνα η μαμά είδε ένα υπέροχο φόρεμα. Ο μπαμπάς της το αγόρασε. Για τον ίδιο ένα υπέροχο πουκάμισο και καινούργια παπούτσια.
Α, βέβαια και από το κρεοπωλείο, τι επιθυμεί η ψυχή μας!. Κιμάδες για σαρμάδες, μπουτάκια χοιρινά, γαλοπούλες! Όλα για να γιορτάσουμε και να περάσουμε καλά αυτές τις μέρες. Οι υπεραγορές πουλάνε και του πουλιού το γάλα! Από τρόφιμα μέχρι και παιχνίδια, ρούχα, μηχανήματα για όσους τους αρέσει να μαστορεύουν.
Κρίμα όμως δεν βρήκαμε μερικά πράγματα! Αχ θα ήτανε ωραία να τα είχαμε, θα διασκεδάζαμε πιο πολύ. Ε, και κάτι φαγώσιμα λείπουν. Θα τρέξουμε στο άλλο κατάστημα μπορεί να τα βρούμε. Αν όχι, κάτι παρόμοιο θα πάρουμε, έχουμε επιλογές.
Α, ξέχασα, πάλι το μυαλό μου πήγε στο φαγητό! Ε, το έχουν οι μέρες! Γιορτές χωρίς φαγοπότι δεν γίνονται!
Στον κυρ Σωτήρη προχθές είχανε γουρουνοχαρά. Πήγαμε και περάσαμε πολύ όμορφα, μας έδωσαν και μπριζόλες και τσιγαρίδες, ήπιαμε τσίπουρα, κρασιά, μπύρες. Αχ! Τι ωραία ατμόσφαιρα! Περάσαμε υπέροχα! Η γυναίκα του είχε κάνει και σαραγλί υπέροχο! Τι ωραία που είναι η ζωή τέτοιες μέρες! Όλα ζωντανεύουν.
Τέτοια νύχτα δεν είναι για ύπνο, είναι να γελάς, να τραγουδάς και να χορεύεις. Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα είναι όμορφα!.
Τα παιδάκια με τα τρίγωνά τους θα βγουν να τραγουδήσουν τα κάλαντα. Θα επιστρέψουν με γλυκά φρούτα και χρήματα. Τα μαγουλάκια τους θα είναι κόκκινα από το κρύο, τα χεράκια ζεστά μέσα στα μάλλινα γαντάκια. Το κορμάκι χουχουλιασμένο μέσα στο χοντρό παλτό που τους πήραν δώρο ο παππούς και η γιαγιά. Και αυτά τραγουδούν ακούραστα.
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ»
–…. μα σε ένα χωριό μικρό της Αφρικής δεν ξέρουν τι συμβαίνει αλλού. Δεν έτρεξαν με χαρά να αγοράσουν τρόφιμα, παιχνίδια, ρούχα. Δεν τα ξέρουν, γι’ αυτό δεν τα χρειάζονται.
Η νύχτα πέφτει σιγά σιγά πάνω στις αχυροκαλύβες.
Μια Μάνα κάθεται έξω από μια έχοντας δίπλα της ένα μαυρομάλλικο σγουρομάλλικο αγόρι και στην αγκαλιά το μωρό της.
Ο πατέρας κοιμάται! Έλειπε όλη μέρα στο κυνήγι. Αύριο το Μεγάλο Πνεύμα θα βοηθήσει πιο πολύ. Τους βοηθάει όλους κάθε μέρα να βρούνε τροφή και τους φυλάει από τα άγρια ζώα.
Οι πολιτισμένοι λαοί έχουν τα πάντα, μέχρι και πυρηνικά όπλα, και απειλούν η μια χώρα την άλλη. Έχουν τηλεοράσεις για να βλέπουν οι λαοί τους πολέμους που κάνουν μεταξύ τους, όσοι πιστεύουν στον Θεό. Έχουν τροφή στα ψυγεία τους για να περάσουν αυτές τις μέρες και για να αποθηκεύσουν για αργότερα. Έχουν τα πάντα, εκτός από γαλήνη, ήρεμη συνείδηση, αγάπη. Τα παιδιά των πολιτισμένων λαών παίζουν με όπλα και σκοτώνονται μεταξύ τους.
Οι «άλλοι», οι «άγριοι» αγωνίζονται κάθε μέρα για «τον άρτον τον επιούσιον». Αλλά ξέρουν να χαμογελούν αυθόρμητα και αθώα. Το μωρό στην αγκαλιά της μάνας αποκοιμήθηκε. Αυτή με το άλλο χέρι αγκαλιάζει το αγόρι δίπλα της. Έτσι αγκαλιασμένοι κάτω από τον θόλο του ουρανού θαυμάζουν τα μόνα λαμπιόνια που ξέρουν. Τα άστρα, εκεί ο ουρανός είναι καθαρός και απέραντος!, Πανέμορφος! Δεν σκεπάζεται από τα «υπολείμματα» του πολιτισμού. Απολαμβάνουν την γαλήνη, την ηρεμία. Ίσως και να περιμένουν να δουν κάποιο φωτεινό αστέρι. Ένα σημάδι ελπίδας όχι μακρινής. Σιγομουρμουρίζουν ένα δικό τους τραγούδι. Μπορεί κάποια παιδιά, όχι πολύ μακριά, να τραγουδήσουν και αυτά… «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ…ΚΟΣΜΟΥ»
–…Εμείς έχουμε κρίση, μας λείπουν και θα μας λείπουν πολλά. Δυστυχία μας!. Ποιός νοιάζεται για τους άλλους, που ζουν ήρεμοι όμως μέσα στην λιτότητα και την άγνοιά τους;
Εμείς έχουμε εξουσία, αυτοί είναι αναλώσιμοι.
Εύχομαι κάποια μέρα πολύ σύντομα να τραγουδούν τέτοιες μέρες παντού…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα, καλή πρωτοχρονιά. Υγεία και ευτυχία σε όλους. Αγάπη και ειρήνη στους λαούς.
Δεν είναι απαραίτητοι οι πόλεμοι.
ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΑΚΙΡΗ
(φωτο: Η Φάτνη στον αύλειο χώρου του Δημαρχείου Καστοριάς)
