“Τούτο εστίν ανάμνησις εκείνων, α ποτ´ είδε ημών η ψυχή, συμπορευθείσα Θεώ”
Έφυγε ξαφνικά από κοντά μας, χωρίς καμμιά προειδοποίηση, χωρίς αντίο. Ξεχωριστός στη ζωή, ξεχωριστός και στο θάνατο.
Διανοούμενος με διαλεκτική πολιτική σκέψη. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος με ανεπτυγμένη ευφυία, γεναιοδωρία και πολλές αρετές και ευαισθησίες.
Την αγάπη του για την πόλη την έδειχνε συνεχώς και μέσα από τη δουλειά του, ως αρχιτέκτων και μέσα από το συγγραφικό του έργο.
Ιδιαίτερα επιδέξιος στην αρχιτεκτονική, αλλά και δεινός χειριστής του λόγου.
Συνδύαζε άριστα μαθηματική και λεκτική ευφυία.
Διακρίθηκε ως μηχανικός και βραβεύθηκε ως ποιητής.
Με πλούσιο συγγραφικό έργο καταπιάστηκε με πολλά κοινωνικά και πολιτικά θέματα.
Είχε πάντοτε το θάρρος της γνώμης ανεξάρτητα αν όλοι θα συμφωνούσαν μαζί του.
Όλοι όμως ανεγνώριζαν τις αρετές και τις ικανότητές του.
Δεχόταν την αλήθεια που έρχεται από τη φύση και όχι αυτή που δημιουργεί το μυαλό των ανθρώπων και την ηθική της γνώσης και όχι των δυσιδαιμονιών και των προκαταλήψεων.
Αγωνιστής μέχρι τέλους, δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.
Πίστευε ότι οι πιο σκοτεινές πλευρές της κολάσεως είναι για τους ουδέτερους. Ό ίδιος βέβαια σίγουρα έχει εξασφαλίσει μια ξεχωριστή θέση εκεί που πάνε οι δίκαιοι και ηθικοί.
Η ποίηση έλεγε είναι η αντήχηση των ουρανών στους αναστεναγμούς μας, αντήχηση βαριά σαν σύννεφα.
Οι φίλοι σου όλοι σήμερα σε αποχαιρετούμε με την πεποίθηση οτι κάποτε θα βρεθούμε ξανά, γιατί πίστη σημσίνει να δέχεσαι κάτι χωρίς να το βλέπεις και η ανταμοιβή της πίστης είναι να βλέπεις αυτό που πιστεύεις.
Οι γενναίοι δεν πεθαίνουν, απλά αλλάζουν γή και ουρανό.
Καλό ταξίδι.
Αιώνια να είναι η μνήμη του…
Μήρτσιος Δημήτρης
