ΑΠΟΨΗ
Μετά το έγκλημα που έγινε στα Τέμπη, είμαι σίγουρος ότι το κεφάλι όλων μας, ή τουλάχιστον των υγιώς σκεπτόμενων, έχει φρακάρει.
Φράκαρε από απορίες, από συναισθήματα, από πράγματα που δεν έχουν λογική.
Ειπώθηκαν πάρα πολλά από πολλούς. Εγώ θα ήθελα μέσω αυτού του κειμένου να πάμε τα πράγματα σε ένα στάδιο που πρέπει να αρχίσει κάτι να βγάζει νόημα.
Δεν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση ο τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης πριν αλλά και μετά το έγκλημα από την σημερινή κυβέρνηση ούτε από οποιαδήποτε άλλη. Έτσι λειτουργούν όλοι εδώ και χρόνια γιατί έχουν ανταπόκριση. Αυτό τους βολεύει αλλά και τους δουλεύει σαν τρόπος. Γιατί; Γιατί εμείς το ανεχόμαστε.
Δεν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση ο τρόπος αντιμετώπισης του εγκλήματος αυτού, από τους δημοσιογράφους των μεγάλων καναλιών, ιστοσελίδων, ραδιοφώνων και εφημερίδων. Έτσι λειτουργούσαν από πάντα, έτσι λειτουργούν τώρα γιατί έτσι τους βολεύει και τους (μας) δουλεύει. Γιατί; Γιατί εμείς το ανεχόμαστε.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον η δικαιοσύνη να κάνει σωστά τη δουλειά της και να αποδώσει τις ευθύνες όπου αναλογούν από την αρχή μέχρι το τέλος! Να μη μπει σε αυτή την κλειστή ομάδα!
Βλέπετε, είναι ξεκάθαρο, ότι όλοι οι παραπάνω λειτουργούν σαν μια ομάδα πολύ καλά δουλεμένη. Δεν το κρύβουν ούτε οι ίδιοι. Δημοσιογράφοι υπερασπίζονται την κυβέρνηση και κυβερνητικά στελέχη υπερασπίζονται ανοιχτά δημοσιογράφους.
Και έρχομαι στο δια ταύτα. Τι άλλο πρέπει να γίνει ρε μάγκες για να τελειώσει όλο αυτό;
Η δική μου κυρίως γενιά (25-30+) έχει φάει όλα τα σκ..τα στη μάπα. Γι’ αυτό το μυαλό μας το αισθανόμαστε φρακαρισμένο. Δεν μπορεί να επεξεργαστεί όλα αυτά που συμβαίνουν και δεν μπορεί να βρει τρόπο να τα αντιμετωπίσει, να βρει μια λύση.
Θέλουμε να είμαστε μια απ’ τις γενιές που θα συνεχίσουν να ανέχονται όλα αυτά, ή μήπως πρέπει να σκεφτούμε κάποιον ουσιαστικό τρόπο να τα ανατρέψουμε;
Ξέρετε, το θέμα είναι ότι φαίνεται τα πράγματα να χειροτερεύουν και να μην υπάρχει κάποιος από τους διαθέσιμους τρόπους για να αλλάξουν. Είναι πλέον επικίνδυνα. Απειλείται πλέον η ζωή μας και σε άμεσο επίπεδο μέρα με τη μέρα.
Πρέπει οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν, ή που καταλαβαίνουμε, ότι δεν μπορούν να προσφέρουν να αποχωρούν! Αν όχι οικιοθελώς με άλλο τρόπο.
Πρέπει ίσως κάποιοι από εμάς να αφήσουμε στην άκρη την προσωπική μας ευτυχία, επιτυχία και ασφάλεια για να αλλάξουν δραστικά τα πράγματα χωρίς να σκεφτούμε αν έχουμε κάτι να χάσουμε. Γιατί χάνουμε κάθε μέρα και από κάτι…
Πρέπει να αποκτήσουμε πολιτική σκέψη και να μην αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους και όποιος βγει βγήκε, δεν βαριέσαι…
Δεν έχω να προτείνω κάποιον εύκολο τρόπο. Τόσα χρόνια όλη αυτή η καλά οργανωμένη ομάδα έχει μάθει να εξαπλώνεται, να αναπαράγεται, να αμύνεται και να επιτίθεται τακτικά με αλληλοπροστασία των μελών της. Είναι δύσκολη η ανατροπή αυτού του πλέγματος από τη βάση του. Αλλά ρε μάγκες τι άλλο πρέπει να γίνει για να αλλάξουν από τη βάση τους τα πράγματα;
Αφού βλέπεις ότι αυτό το ρημάδι δεν δουλεύει! Αν δεν φτιάχνεται ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ!
Δημήτρης Σ. Ιατρού
Υ.Γ. Είδα στα social media το παρακάτω και όποιος θέλει ας πει ότι δεν ισχύει:
«Όσα δεν διώξαμε στο εξωτερικό, μπήκαν στο τρένο να πάνε να σπουδάσουν. Όσα επέζησαν, πήγαν να διαμαρτυρηθούν για αυτά που πέθαναν. Αυτά τα δείραμε.»
