Έριξε η εξέγερση του Πολυτεχνείου τη χούντα; Η γνωστή φιλο-απριλιανής προέλευσης επιχειρηματολογία λέει πως η πτώση της δικτατορίας ήρθε εξαιτίας της τραγωδίας της Κύπρου και μόνο και καμία σχέση δεν είχε με την «εσωτερική αντίσταση».
Πόση αλήθεια «κρύβει» αυτό; Ελάχιστη.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μπορεί να μην έριξε άμεσα τη χούντα πέτυχε, ωστόσο, δύο πολύ καθοριστικά πλήγματα στο καταπιεστικό καθεστώς των συνταγματαρχών και λειτούργησε σαν πυροδοτικός μηχανισμός εξελίξεων:
Το πρώτο ήταν πως διέλυσε τα όνειρα του αρχιπραξικοπηματία Γεώργιου Παπαδόπουλου για φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος που μέσω του πειράματος Μαρκεζίνη θα εγκαθίδρυε στην Ελλάδα μία στρατιωτική ψευτοδημοκρατία όπως αυτή της Τουρκίας στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Το δεύτερο ήταν πως όξυνε τις έριδες στο εσωτερικό του καθεστώτος με αποτέλεσμα οι «σκληροί» με αρχηγό τον «αόρατο δικτάτωρ» Ιωαννίδη να επιβάλουν τη δική τους χούντα και να απομονώσουν τον ηττημένο Παπαδόπουλο.
Την ίδια ώρα η δυσαρέσκεια του λαού εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που «γέννησε» η ανεξέλεγκτη άνοδος του πληθωρισμού έκανε, τις τελευταίες ημέρες της χούντας, ανθρώπους όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Σόλων Γκίκας, ο Χαράλαμπος Ποταμιάνος, αλλά και τους Μαρκεζίνη και Μακαρέζο να φοβούνται πως μία νέα εξέγερση ήταν πιθανή και αυτή τη φορά θα ήταν μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη αφού ουσιαστικά το καθεστώτος ήταν υπό πλήρη διάλυση.
Ακόμα και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η CIA με δύο εκθέσεις τους, τον Φεβρουάριο και το Απρίλιο του 1974, μήνες πριν την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, δηλαδή, διαπίστωσαν πως το καθεστώς δεν μπορούσε, πλέον, να σταθεί.
Πώς φτάσαμε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου
Κατά τη διάρκεια του πέμπτου έτους της δικτατορίας, το 1972, το καθεστώς προσπάθησε να λάβει μια πιο… «δημοκρατική» μορφή με τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση που επιχείρησε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Η χούντα θεώρησε πως μια καλή «πρόβα τζενεράλε» θα ήταν να δοθούν κάποιες επιπλέον ελευθερίες στους φοιτητές κάτι που θα λειτουργούσε και σαν «βαλβίδα αποσυμπίεσης». Οι φοιτητές εκείνη την εποχή είχαν δημιουργήσει τις Φοιτητικές Επιτροπές Αγώνα και αμφισβητούσαν ανοιχτά τα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων τα οποία, όπως είναι φυσικό, ελέγχονταν απόλυτα από τη χούντα αφού ήταν… διορισμένα από αυτή!
Οι «εγκέφαλοι» του καθεστώτος θεώρησαν πως θα ήταν εύκολο να ξεγελάσουν το φοιτητικό κίνημα πραγματοποιώντας εκλογές. Οι εκλογές έγιναν και ως εκ θαύματος τις κέρδισαν φοιτητές προσκείμενοι στη χούντα!
Τα περιστατικά βίας και νοθείας που καταγγέλθηκαν δε φόβισαν, ούτε αποθάρρυναν τους φοιτητές οι οποίοι αντιλήφθηκαν πως δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ουσιαστικό και έτσι αποφάσισαν να οργανώσουν τον αγώνα τους σε διαφορετικό επίπεδο, πλέον.
Διαβάστε περισσότερα στο reader.gr
