Τα χρόνια, του εγκλεισμού της παγκόσμιας ανθρωπότητας, εξαιτίας του κορωνοϊού, μετριούνται και αναλογίζονται μόνο στα «χαρτιά», γιατί άφησαν κενό αναναπλήρωτο στις ζωές μας.
Ευτυχώς, παρόλες τις τραγικές στιγμές που έζησε η ανθρωπότητα, οι επιζήσαντες – στην κυριολεξία – φαίνεται πως καταφέρνουν λίγο – λίγο, ένας – ένας, να ενώνονται, να ενωνόμαστε, και πάλι, σε σύνολα, στη μορφή της Κοινωνίας, με δεσμούς άρρηκτους – ανά ομάδες.
Η Τρισεύγενη μας έκανε να νιώσουμε ξανά κομμάτι αυτής της Κοινωνίας, το βράδυ της Παρασκευής 20ής του φετινού Γενάρη. Μας έκανε να νιώσουμε όσα πάλεψε η πανδημία να μας απομονώσει. Από του χωριού τα ενώματα, από της γειτονιάς τα ανταμώματα, από τα ήθη και τα έθιμα του λαού, από τα πανηγυρίσματα, τους έρωτες, τα πάθη, τα καμώματα, τα ξεχωριστά πλάσματα, την τιμή που δεν έχει τιμή, τις θάλασσες και τ’ αρμενίσματα.
Κρυμμένη στα γραφήματα του Παλαμά, περίμενε – λες- μια τέτοια εποχή, να μαζέψει τις όμορφες, τις αναταραγμένες, τις ανήσυχες ψυχές του Άργους Ορεστικού, να τις ενώσει γύρω από της Αργυρώς Αποστολίδου- Γεωργίου τα φτερά, για να μας κόψουν τις ανάσες σε χίλια αθόρυβα κομμάτια, να μας στήσουν σε στάση προσ-ο/ευ/χής, 2 ώρες και να μας βάλουν ανάμεσα στον Χορό τους. Δίνοντάς μας πνοή, παίρνοντας απ’ όλους μας, πνοή.
Και αυτή η παράσταση, που με πολύ κόπο, ανάμεσα σε συνεχιζόμενες περιπέτειες υγείας όλου του κόσμου, μας προσέφερε η Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Άργους Ορεστικού (με την ευγενική στήριξη του Δήμου Άργους Ορεστικού), έχει – κατά την ταπεινή μου γνώμη σαν απλού θεατή – όλα τα εχέγγυα μιας εξαιρετικής επαγγελματικής παράστασης. Ένας προς έναν, όλοι οι ηθοποιοί, (Ρένα Βασιλειάδου, Αλέξανδρος Βασιλειάδης, Γιάννα Βλάχου, Κώστας Γιαγκόπουλος, Σπύρος Δήμου, Χάρις Κασκίτση, ΒάσιαΚαστοπούλου, Λεωνίδας Κατσέλας, ΕλεναΚυβεντίδου, Κ. Κεχαΐδης, Χρήστος Λιόκος,, Μίλτος Μαλέας, Αποστόλης Μάτσιας, Χρήστου Μήτσου, Ζήσης Ναούμ, Σπύρος Παρίσσης, Αγγελική Πισμίχου, Μαρία Ράδου, Ευγενία Ράλλη, Θωμαή Τσήκου, Δέσποινα Τσουμάνα, Μαρίλια Χιώτη και οι μικρές Αθηνά, Άννα, Αικατερίνη, Εύα, Ευαγγελία, Κατερίνα, Μιλένα, Νεκταρία), ποίησαν ήθος ερμηνεύοντας τους ρόλους τους με πλήρη συναίσθησή του. Οι αναδρομές των σκέψεων με την προβολή «κινηματογραφικών σκηνών» ευρηματικό στοιχείο, που σε παράσερνε βαθιά μέσα από το ανοικτό «παράθυρο» της ιστορίας. Η μουσική και τα τραγούδια, (Ρένα Βασιλειάδη, τραγούδι, Χρήστος Λιόκος κιθάρα) σαν «ένα» με το όλο Ποίημα. Τα κοστούμια της Άσπας Παππά, κατά τις επιταγές του έργου,δένανε υπέροχα μέσα στα σκηνικά του Θωμά Ζήση και της Αργυρώς Αποστολίδου- Γεωργίου.
Οι οπερατέρ Μίλτος Μαλέας, Λάζος Λιόκος, Σπύρος Παρίσσης, και, στην εγγραφή των βίντεο Μίλτος Μαλέας και Σπύρος Παρίσσης, καθοριστικοί!
Το μιξάζ ήχου είχαν οι Ρία Κυδωνάκη και ο Σπύρος Παρίσσης. Τον ήχο ο Νίκος Κυδωνάκης και τον φωτισμό επιμελήθηκαν η ΡίαΚυδωνάκη και ο Κώστας Κυδωνάκης. Ο Ανδρέας Τζάζης τον χειρισμό Η/Υ και την Αφίσα και πρόγραμμα ο Σπύρος Παρίσσης και ο Μίλτος Μαλέας. Όλοι τους σαν επαγγελματίες, εραστές της τέχνης τους.
Και, όλοι μαζί, εμπιστευόμενοι την αύρα της Αργυρώς Αποστολίδου – Γεωργίου (της οποίας, όσο κι αν σέβεται τον τίτλο του <Σκηνοθέτη> και προσπαθεί εναγωνίως να μην τον οικειοποιηθεί, ευσεβώς κι επαξίως της αξίζει) έγραψαν μια ακόμη λαμπρή σελίδα στον Πολιτισμό του τόπου μας. (αυτή την παράγραφο την έχω ξαναγράψει για την Αργυρώ, και, δεν έχω λόγο να την αλλάξω).
Ευγνώμων κι εγώ, τυχερή κι εγώ, μία μονάδα, ανάμεσα στο πλήθος που, με ήθος, στήριξε την ποίηση Ήθους της Θεατρικής Ομάδας του Πολιτιστικού Συλλόγου Άργους Ορεστικού, τους εύχομαι υγεία και με υγεία να γιατρεύουν τα κενά των ματιών, της ψυχής και του χαμόγελού μας.
Να πάτε στην Παράσταση. Να πάτε, το αξίζει.
ΥΓ. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε ότι το Άργος Ορεστικό έχει τούτο το θαυμάσιο Πολιτιστικό Κέντρο που χωράει μέσα του κι εμάς τους «πρωτευουσιάνους» που δεν έχουμε δικό μας χώρο, ούτε ότι αυτά κι άλλα τέτοια πολλά, συμβαίνουν στο Άργος Ορεστικό, από τους ενωμένους, Αργίτες της καρδιάς μας.
(φωτογραφίες Βιβή)
Βιβή (σκέτο, σαν ελαχιστότητα)
